başmaqlı — sif. Başmaq geymiş, ayaqlarında başmaq olan. Arvad, kişi, oğlan, qız; Gön çarıqlı, başmaqlı; Gedir qoruq qaytaqsız; Gəlin, qızlar yaşmaqlı. A. S.. Ortaboylu, arıq, başmaqlı bir kişi məsciddən çıxıb gəldi. M. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çatmaqaş(lı) — sif. Qaşları bitişik olan, qaşları bir birinə qovuşmuş. Çatmaqaş oğlan. – Səkinə iftixar dolu gözlərlə . . enlikürək, ucaboylu, çatmaqaşlı və qartalgözlü oğlunu süzdü. M. İ.. Boz şaldan pencəkşalvar geyinmiş, şirvani çarıqlı, törəboy, çatmaqaş… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
göy — 1. is. 1. Yer üzünün üzərində mavi bir qübbə kimi görünən fəza, boşluq. Göydə buludlar üzür. Göydə ulduzlar sayrışır. Bu vaxt göydə bulud göründü. // Yer üzünü əhatə edən kainat boşluğu; ənginlik, hava. Bu halda sərayi şahibən göyə bir fişəng… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
paltarlı — sif. Əynində paltarı olan; geyimli. <Əsgərləri> qarşılayıb alqışlayan çox idi: cırıq çarıqlı, yırtıq paltarlı muzdurlar. . H. N … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
törəboy — sif. məh. Boyu törə, bəstəboy, alçaqboy. Boz şaldan pencək şalvar geyinmiş, şirvani çarıqlı, törəboy, çatmaqaş uşaq madyanı kənara çəkdi. Ə. Abasov … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yaşmaqlı — sif. 1. Üzünə yaşmaq tutmuş. Yaşmaqlı qarı. – Arvad, kişi, oğlan, qız gön çarıqlı, başmaqlı; Gedir qoruq qaytaqsız, gəlin, qızlar yaşmaqlı. A. S.. Çarşablı qızlar, gəlinlər darvazalardan içəri girmir, çarşablarını açmamış, işin yerinə çatmaq üçün … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti